این روزها مدام در سایت ها و روزنامه ها ، به برخی رسوم متداول شده در هیئت ها انتقاد و گاه حمله می شود و سخنانی از بزرگان به صورت گزینشی منتشر می شود که همه و همه گویای ان است که وضع فعلی هیئت ها و عزاداری های ما ، چندان مناسب نیست.
اما سوالی که هیچ وقت پاسخ داده نمی شود آن است که آیا این وضع مورد نقد، یک دفعه از آسمان به زمین افتاده است و منتقدین گرامی امروز و دیروز آن هیچ نقشی در به وجود آمدن آن نداشتند؟
مثلا گفته می شود که هیئت به دست مداحان افتاده.همین الان اگر تمامی مداحان را به کناری زده و هر 10 تا هیئت را در هم ادغام کنیم، آیا به تعداد کافی سخنران کاربلد یا به تعبیر آیت الله جوادی عالم و فاضل داریم که هیئت ها را بسپاریم به دستشان؟
یا به شعر و سبک نوحه ها ایراد گرفته می شود و نمونه مثال از شهر محتشم کاشانی می آورند.معنی اش این است که طی این سالها در عرصه تولید شعر مناسب و آوا و نواهای غیر مذهبی تولیدات چندان قابل توجهی نداشتیم تا بتوان از آنها استفاده کرد.
یا از سنت های غلط هیئت گفته می شود.من از شما می پرسم این جوان که اقتضای طبیعتش داشتن شور و انرژی است کجا می تواند این انرژی را تخلیه کند و یا از آن استفاده مناسب ببرد.در عرصه سیاست که می شود امنیت ملی! در عرصه اقتصاد که دولت خیمه زده، در عرصه علم و دانش که چه بگویم؟ در عرصه ورزش هم کافی است به مصاحبه های مدال آوران آسیایی مراجعه کنید که اغلب با تلاش خودشان به اینجا رسیده اند، عرصه هنر هم که وااسلاما!
به نظر من تازه باید از جامعه مداحان و برگزارکنندگان هیئت ها تجلیل هم بشود که دارند جور کم کاری بقیه را می کشند.و سعی در ارضای نیازهایی دارند که اگر فرصت و مجال مناسبی برای توجه به آنها فراهم می شد، هیچ وقت قدمشان به هیئت باز نمی شد.
البته من منکر این اشتباهات نیستم و در آینده به آنها خواهم پرداخت ولی می خواهم بگویم که وضع امروز هیئت های ما نتیجه عینی و واقعی کارهایی است که تا به امروز انجام داده و نداده ایم و بی انصافی است اگر کاهلی خودمان را به گردن فلان مداح و هیئتی بیاندازیم که صرفا برای گرم شدن مجلسش دست به برخی کارها می زند.
